Πριν από καιρό είχαμε αναδημοσιεύσει μία επιστολή που είχε δημοσιευτεί το Φεβρουάριο του 1989 στην εφημερίδα «Ασβεστοχώρι» (που εξέδιδε ο δημιουργός και υπεύθυνος αυτής της ιστοσελίδας, δημοσιογράφος, Νίκος Γιώτης), ενός Άγγλου, του Freddie Andrews, ο οποίος με επιστολή του στην εφημερίδα, περιέγραφε με γλαφυρό τρόπο, τους λόγους για τους οποίους αγάπησε τόσο το χωριό αυτό, και τον ώθησαν αργότερα, μόλις συνταξιοδοτήθηκε, με την καταγόμενη από το Ασβεστοχώρι σύζυγό του, να εγκατασταθεί μόνιμα σ’ αυτό. Όπως φαίνεται και από τα γραφόμενα του κ. Andrews, αρκετά έχουν αλλάξει στο Ασβεστοχώρι στα 23 αυτά χρόνια που πέρασαν. Τα περισσότερα όμως υφίστανται ακόμη και σήμερα και ίσως ορισμένα από αυτά να συνετέλεσαν ώστε κάποιοι κάτοικοι άλλων περιοχών να επιλέξουν κι εκείνοι το Ασβεστοχώρι ως μόνιμη κατοικία τους.
Σήμερα αναδημοσιεύουμε μία ακόμη επιστολή του που δημοσιεύτηκε τρεις μήνες αργότερα, το Μάιο του 1989 στην προαναφερόμενη εφημερίδα και σίγουρα παρουσιάζουν ενδιαφέρον οι λόγοι που τον οδήγησαν να επιλέξει τότε το Ασβεστοχώρι ως δεύτερη κατοικία του και αργότερα αφού συνταξιοδοτήθηκε ως μόνιμη κατοικία.
Η επιστολή του κ. Andrews έχει ως εξής:
“Πολλές φορές αναρωτιέμαι ΄΄γιατί διάλεξα το Ασβεστοχώρι ως δεύτερη κατοικία μου΄΄. Γιατί όχι κάπου σαν την Ισπανία, που το ταξίδι από την Αγγλία είναι πολύ πιο κοντινό και πιο φθηνό, διότι υπάρχει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη μεταξύ των δύο κρατών και αυτό βοηθά στη χαμηλή τιμή του εισιτηρίου. Επίσης τα σπίτια δεν είναι τόσο ακριβά και το επίπεδο της καθημερινής ζωής είναι φθηνό και γενικά ο τρόπος ζωής προχωρεί με σιγανό ρυθμό εφ’ όσον υπάρχει ΄΄Μανιάνα΄΄.
Εκτός από τους οικογενειακούς μου δεσμούς, υπάρχουν άλλες σημαντικές διαφορές που με κάνουν να διαλέγω πάντα την Ελλάδα.
Παραδείγματος χάριν, σε μερικά μέρη, οι τουρίστες και οι ξένοι που έχουν εγκατασταθεί στην Ισπανία, έχουν μετατρέψει το χαρακτήρα και τη μορφή της χώρας, που κανείς, ενώ βρίσκεται στην Ισπανία, πολύ πιθανόν να έχει την αίσθηση ότι είσαι στην Αγγλία ή Γερμανία ή Σουηδία κτλ. Σ’ αυτές τις περιοχές η όψη της Ισπανίας εξαφανίζεται.
Ποτέ δεν μπορώ να φανταστώ πως κάτι τέτοιο θα συμβεί στην Ελλάδα. Αν και ο τουρισμός είναι ανεπτυγμένος ακόμη και στην ακμή του καλοκαιριού, ο τρόπος ζωής της Ελλάδας για την ώρα υπερνικά. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι βρίσκεσαι στην Ελλάδα και όχι πουθενά αλλού. Ο Έλληνας ΄΄garcon΄΄ ενώ σου προσφέρει ΄΄hamburger and chips΄΄ αμέσως εξοικειώνεται μαζί σου και αρχίζει να διηγείται ιστορίες της ζωής του.
Μια άλλη διαφορά, όταν το αεροπλάνο προσγειώνεται στη Θεσσαλονίκη και μόλις ακουμπήσει στο έδαφος, όλοι οι επιβάτες ξεσπούν σε αυθόρμητο χειροκρότημα. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Δεν το έχω συναντήσει πουθενά αλλού σ’ όλο τον κόσμο. Αν και μπορεί να προέρχεται από εκδήλωση φόβου και ανακούφιση μόλις το αεροπλάνο πατάει στη γη. Για κάποιον ξένο αυτό αποδεικνύει τον αμοιβαίο ανοιχτόκαρδο χαρακτήρα του Έλληνα.
Και κάτι άλλο, ενώ παίρνεις το ταξί για κάποιο προορισμό, στη διαδρομή, άλλοι μπαίνουν, άλλοι βγαίνουν και μιλούν σαν να γνωρίζουν τον κατερχόμενο σε όλη τους τη ζωή. Και πάλι, αυτό το συναντάς μόνο στην Ελλάδα. Κανείς δεν παραπονιέται. Αν αυτό συνέβαινε στην Αγγλία, θα νόμιζες πως κάποιος προσπαθεί να μπει στην ατομική σου ζωή.
Αλλά ασφαλώς ο κόσμος συνεχώς αλλάζει και συνήθως για κάτι πιο μοντέρνο και πιο αποτελεσματικό, αν και τα δύο δε συμφωνούν πάντα μαζί. Η Ελλάδα δεν έχει τη δυνατότητα να αλλάζει τόσο γρήγορα και ολοκληρωτικά και αυτό ελκύει τον επισκέπτη ακόμη πιο πολύ. Στα μαγαζιά του Ασβεστοχωρίου, τα computer ήδη αρχίζουν να αντικαθιστούν το χαρτάκι με τις προσθέσεις και αφαιρέσεις, το τεφτέρι, καθώς και την παλαιά μέθοδο του συρταριού, όλα υποκύπτουν στην αποτελεσματική μηχανή. Αν και ακόμη ο παλαιός τρόπος ισχύει, εφ’ όσον υπάρχει η υπομονή του πελάτη. Ο παλαιός χτιστός φούρνος, αν και ο ηλεκτρισμός σιγά – σιγά έχει αντικαταστήσει το πουρνάρι, η αντανάκλαση της θερμοκρασίας από το τούβλο, φαίνεται στα κόκκινα μάγουλα του φούρναρη και η μυρωδιά του φρέσκου ψημένου ψωμιού μένουν αξέχαστα.
Στην ανατολή και δύση του ήλιου, όταν στρέψεις το βλέμμα σου στην πλαγιά του βουνού, ακόμη αντικρίζεις τις διασπαρμένες γραμμές από τα πρόβατα και τα κατσίκια, που εδώ και χίλια χρόνια η σκηνή αυτή επαναλαμβάνεται δε θα κρατήσει όμως για πάντα, αλλά είναι μία αυτοτελής εικόνα του Ασβεστοχωρίου που ελπίζω ποτέ να μην αλλάξει, τουλάχιστον όσο ζω εγώ.
Τώρα όταν με ρωτούν γιατί Ασβεστοχώρι; απαντώ επειδή ό,τι και να συμβεί, η ευκαιρία να δοκιμάσω και να γνωρίσω την πραγματικότητα της Ελλάδας, ακόμη και λίγο, με κάνει να αισθάνομαι πιο ικανοποιημένος από τη ζωή, όταν επιστρέφω στην Αγγλία”.
Freddie Andrews (Φρέντυ Άντριους)
Μάιος 1989