Η περιοχή όπου αναπτύσσεται σήμερα το “Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου”, είχε ως το 1920 αμπέλια Ασβεστοχωριτών, από τα σταφύλια των οποίων μάλιστα, παράγονταν το καλύτερο κρασί της περιοχής. Η διαπίστωση, όμως, από γιατρούς του Βρετανικού στρατού που βρίσκονταν στην περιοχή στο πλαίσιο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ότι στρατιώτες τους, στο συγκεκριμένο στρατόπεδο, όχι μόνο δεν αρρώσταιναν από φυματίωση, αλλά και πολλοί από αυτούς που είχαν προσβληθεί από την ασθένεια, ανάρρωναν πλήρως, τους κέντρισε το ενδιαφέρον, ώστε να δώσουν έμφαση στο κλίμα του Ασβεστοχωρίου (Το Ασβεστοχώρι τότε επεκτεινόταν ως τη διασταύρωση Χορτιάτη – Πανοράματος και ως την περιοχή “Ελαιώνες” της Πυλαίας).
Αφού κατάλαβαν μετά από μετρήσεις που έκαναν πως πρόκειται για υγιεινό κλίμα, ιδανικό για τη θεραπεία της φυματίωσης, χάρη στο ασβεστολιθικό πέτρωμα της περιοχής που απορροφά την υγρασία, προς το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, περί το 1917 – 1918, στη σημερινή θέση του νοσοκομείου κατασκεύασαν ορισμένα παραπήγματα για την επιτόπια νοσηλεία των τραυματιών.
Το 1920, μετά την εγκατάλειψή τους από το Βρετανικό Στρατό, τα παραπήγματα αυτά αποτέλεσαν τη βάση για την ίδρυση από το Ελληνικό κράτος του “Νοσοκομείου Φυματιώντων”.
Πριν από την εγκατάσταση των ασθενών, στο άκουσμα απλά αυτού του ενδεχόμενου, οι Ασβεστοχωρίτες, αμπελουργοί και μη, έκλεισαν τον κεντρικό δρόμο του χωριού, προκειμένου να εμποδίσουν τη μεταφορά τους στην επιλεγείσα από την ελληνική Πολιτεία περιοχή, επειδή η φυματίωση αποτελούσε μάστιγα την περίοδο εκείνη, κυρίως εξαιτίας του φόβου της μετάδοσής της.
Ένας Ασβεστοχωρίτης γιατρός, όμως, με γνώμονα μάλλον το γενικό καλό του πληθυσμού, “οδήγησε” τα συνεργεία και τους ασθενείς στο χώρο με τα παραπήγματα, μέσω του δρόμου του Πανοράματος.
Από τη μέρα εκείνη οι αμπελουργοί των οποίων τα αμπέλια γειτνίαζαν με τα παραπήγματα, τα εγκατέλειψαν για πάντα χωρίς καν να τα τρυγήσουν, παρότι πλησίαζε η περίοδος του τρύγου.
Παραθέτουμε παρακάτω ιστορικά στοιχεία σχετικά με τη μετεξέλιξη του “Νοσοκομείου Φυματιώντων”, αρχικά σε σανατόριο και τις τελευταίες δεκαετίες σε “Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου”.
1920-1938 Προστέθηκαν μερικές νέες εγκαταστάσεις.
1938 Μετονομάστηκε σε “Σανατόριο Ασβεστοχωρίου”.
1947 Χτίστηκε η εκκλησία του νοσοκομείου, από ασθενείς πάσχοντες από φυματίωση.
1948 Χτίστηκε το “Πέτρινο Κτίριο” που αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά του Νοσοκομείου. Την ίδια χρονιά κτίστηκε το “Σερραϊκό Κτίριο”, όπου στεγάζεται σήμερα η Τεχνική Υπηρεσία.
1951-1960 Κτίστηκαν και άλλες βοηθητικές εγκαταστάσεις (1951) Δεξαμενή Λυμάτων, (1955) Μηχανοστάσιο, (1960) Θυρωρείο
1962 Δημιουργήθηκε το Βρογχοσκοπικό Τμήμα.
1966 Μετονομάστηκε σε “Κέντρο Νοσημάτων Θώρακος Βορείου Ελλάδος” (Κ.Ν.Θ.Β.Ε.) και δημιουργήθηκαν η Θωρακοχειρουργική, η Πανεπιστημιακή Πνευμονολογική, η Καρδιολογική και η ΩΡΛ κλινική.
1968-1970 Εκτελέστηκαν διάφορα έργα υποδομής (περίφραξη, διάνοιξη δρόμου, διαμόρφωση περιβάλλοντος κ.ά.)
1969 Παραδόθηκε το Κτίριο Διοίκησης
1972-1983 Το 1972 θεμελιώθηκε το “Νέο Κτίριο” που παραδόθηκε τελικά το 1983.
1978 Έκλεισε το “Σχολείο Φυματιώντων Παίδων” που λειτουργούσε στους χώρους της σημερινής Γναθοχειρουργικής κλινικής
1981-1987 Ανακατασκευάστηκαν διάφορα κτίρια όπως το “Τρίδυμο”, “Δ’ Πτέρυγα του Πέτρινου Κτιρίου” κ.ά. Μετά το 1981 αυξήθηκαν αλματωδώς οι χώροι των καθαρά ιατρικών κτιρίων:
1981 17.030 τ.μ.
1982 23.620 τ.μ.
1983 34.350 τ.μ.
1984 40.050 τ.μ.
1983 Μετονομάστηκε αρχικά σε “Γενικό” και στη συνέχεια σε “Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Γ. Παπανικολάου”
1982-1984 Ακολούθησε η ίδρυση νέων κλινικών και τμημάτων:
- 13-9-82 Παθολογοανατομικό Εργαστήριο
- 1983 Μ.Α.Α. (Μονάδα Αναπνευστικής Ανεπάρκειας)
- 15-5-83 Στεφανιαία Μονάδα Καρδιολογικής Κλινικής-Αιμοδυναμικό
- 16-5-83 Α’ Παθολογική Κλινική, Β’ Παθολογική Κλινική, Αιματολογική
- 22-8-83 Β’ Χειρουργική
- 29-8-83 Κυτταρολογικό Εργαστήριο
- 1983 Κλινική Πλαστικής Χειρουργικής, Ακτινοδιαγνωστικό, ΚΡΧ (Καρδιοχειρουργική), Ε.Κ.Ρ.Χ.Μ. (Εντατική Καρδιοχειρουργική Μονάδα), ΧΝΚ (Χειρουργείο Νέου Κτιρίου), Τ.Ε.Ι. (Τμήμα Εξωτερικών Ιατρείων)
- 29-9-83 Ορθοπεδική Κλινική
- 12-3-84 Νευροχειρουργική Κλινική
- 15-3-84 Κεντρική Αποστείρωση
- 23-5-1984 Μονάδα Τεχνητού Νεφρού
- 1984 Σταθμός Αιμοδοσίας, Εργαστήριο Γαστρεντερολογικής, Νευροχειρουργική, Δ.Ν.Υ. (Διεύθυνση Νοσηλευτικής Υπηρεσίας)
1985 Δημιουργήθηκε η Μονάδα Αιμ/κής, η Ω.Ρ.Λ. και η Γναθοχειρουργική.
1985Δημιουργήθηκαν τα εξής Χειρουργεία:
- Χειρουργείο Γνάθου
- Οφθαλμολογικό – Ωτορυνολαρυγγολογικό Χειρουργείο.
- Χειρουργείο Πέτρινου Κτιρίου
1986 Δημιουργήθηκε η Α’ και η Β’ Πνευμονολογική Κλινική.
1986 Δημιουργήθηκε η Α’ Χειρουργική και η Οφθαλμολογική Κλινική, το Αναισθησιολογικό Π.Κ. (Παλαιού Κτιρίου), το Αναισθησιολογικό Ν.Κ. (Νέου Κτιρίου).
20-8-1986 Δημιουργήθηκε το Τ.Ε.Π. (Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών).
1987 Το Νοσοκομείο που αρχικά λειτουργούσε χωρίς να συμμετέχει στις γενικές εφημερίες της Θεσσαλονίκης εντάχθηκε στο πρόγραμμα εφημεριών.
5-5-1987 Δημιουργήθηκε η Μ.Ε.Θ. (Μονάδα Εντατικής Θεραπείας).
15-5-1987 Δημιουργήθηκε η Γαστρεντερολογική Κλινική.
9-1988 Δημιουργήθηκε η Δ’ Χειρουργική Κλινική.
1988 Δημιουργήθηκε η Νευρολογική Κλινική.
1997 Χωρίστηκε η Καρδιολογική σε Α’ και Β’ .
1998 Δημιουργήθηκε η Ψυχιατρική Κλινική (Ψυχιατρικό Τμήμα Ενηλίκων – Ψυχιατρικό Τμήμα Παίδων – Εφήβων).
1999 Άρχισε η λειτουργία του Αιματολογικού Τμήματος και της Μονάδας Μεταμόσχευσης Μυελού των οστών στο κτίριο “Στοργή”.