Αποδράσεις

Η οικονομική κρίση συνεχώς αναδεικνύει κάποιες αξίες που είχαμε ξεχάσει κατά τις τελευταίες δεκαετίες της… ευημερίας. Όπως οι αγαπημένες κυριακάτικες συνήθειες της γενιάς των γονιών μας αλλά και των παππούδων μας, αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου της Κυριακής με βόλτες, φαγητό, παιχνίδια, τραγούδια και χορούς στο δάσος Κουρί.

Οι οικογένειες φόρτωναν σε γαϊδουράκια, άλογα ή μουλάρια, που σίγουρα διέθετε κάποιος από την παρέα, κιλίμια ή κουβέρτες για να στρώσουν στο γρασίδι, τριχιά για την (απαραίτητη) κούνια και το καλαθάκι με τα κεφτεδάκια (σχεδόν πάντα), πίτες (χειροποίητες φυσικά), ψωμί ζυμωτό, χύμα εντόπιο κρασί Ασβεστοχωρίου αλλά και τσίπουρο, και ανηφόριζαν νωρίς το πρωί προκειμένου να πιάσουν ένα καλό, όπως έλεγαν, σημείο για την ολοήμερη εκδρομή τους.

Χάρη στο γαϊδαράκο μεταφέρθηκαν όλα τα απαραίτητα για το κυριακάτικο γεύμα στο Κουρί

Επίσης μία πλαστική μπάλα (πού να έβρισκες τότε δερμάτινη), ήταν απαραίτητη για ποδόσφαιρο ή «μήλα» που έπαιζαν, ντυμένοι πρόχειρα, μικροί και μεγάλοι της παρέας.

Όταν έρχονταν η ώρα το φαγητού, αν και οι περισσότεροι τσιμπολογούσαν από την ώρα της άφιξης κάθονταν στα κιλίμια ή στις κουβέρτες που είχαν στρώσει, και έτρωγαν από κοινού τα εδέσματα που είχαν ετοιμάσει οι νοικοκυρές και γέμιζαν τα χρωματιστά ή καρό τραπεζομάντιλα που είχαν τοποθετηθεί πάνω στα κιλίμια. Συνήθως, αν κάποια φαγητά ή σαλάτες εντυπωσίαζαν και προκαλούσαν το θαυμασμό για τη γεύση τους, οι άλλες γυναίκες της παρέας ζητούσαν τη συνταγή για να τις κάνουν κι εκείνες.

Μετά το φαγητό κι ενώ το κρασί και τα άλλα ποτά «έρρεαν» άρχιζαν τα τραγούδια και οι χοροί. Κι αν τύχαινε και κάποιος έφερνε και κάποιο γραμμόφωνο (δανεικό από ταβέρνα του χωριού) «χαλούσε ο κόσμος», γιατί με το άκουσμά του πήγαιναν και άλλες παρέες και χόρευαν μέχρι να σκοτεινιάσει… Συχνά δε πήγαιναν και οργανοπαίκτες με τους παραδοσιακούς πατροπαράδοτους ζουρνάδες οι οποίοι τους ξεσήκωναν όλους…

Εκδρομή και γεύμα στο Δάσος Κουρί κατά τη δεκαετία τού ’50

Όλα αυτά μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ’70 περίπου. Γιατί από τότε, σταδιακά, η οικονομική ευρωστία και η αύξηση των ΙΧ αυτοκινήτων συνετέλεσαν ώστε να προτιμούν οι Ασβεστοχωρίτες, όπως και οι κάτοικοι άλλων αστικών και ημιαστικών περιοχών, να εκδράμουν σε άλλες περιοχές και το καλοκαίρι συνήθως στη θάλασσα.
Η οικονομική δυσπραγία της περιόδου που ζούμε σε συνάρτηση με την αύξηση της βενζίνης όμως, συνετέλεσε ώστε αρκετοί να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους περί εκδρομών και να εκτιμήσουν την αξία του Δάσους Κουρί. Ξαφνικά, λοιπόν, γέμισε ο τόπος με συμπολίτες μας και όχι μόνο που επιδίδονται στον παλιό αυτόν όμορφο τροπο χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς.

Έτσι ακόμη και απογεύματα των καθημερινών το Κουρί κατακλύζεται από εκδρομείς – φυσιολάτρες που απλώνουν τα τραπεζομάντιλά τους στο γρασίδι ή στα ξύλινα τραπέζια που υπάρχουν σε διάφορα σημεία του, αδειάζουν όχι πλέον τα καλαθάκια όπως παλιά αλλά τα φορητά ψυγειάκια τους και τρώνε απολαμβάνοντας τη φύση.

Το γέλιο και η μουσική (από τα αυτοκίνητα πλέον) αντηχούν από άκρη εις άκρη του δάσους από ανθρώπους που ίσως παλαιότερα το… περιφρονούσαν για χάρη της θάλασσας. Κάποιοι άλλοι διαβάζουν κάποιο βιβλίο, ορισμένοι πιο ρομαντικοί μαζεύουν λουλούδια και κάνουν μικρές ή μεγάλες πολύχρωμες ανθοδέσμες, ενώ άλλοι, κυρίως νέοι, ακούν μουσική από τα ipod τους. Εκείνο πάντως που μας εξέπληξε πρόσφατα θετικά ήταν η τέλεση γενεθλίων κάποιου παιδιού σε μία από τις μαγευτικές αλάνες του Δάσους Κουρί. Γέμισε η περιοχή από παιδικές φωνούλες, ενώ τα μπαλόνια που υπήρχαν στο σημείο που είχε επιλεγεί έδιναν μία άλλη αισθητική στο τοπίο. Ήταν όντως μία “νότα” που απέσπασε την προσοχή ακόμη και των πεζοπόρων ή των ποδηλατών που περνούσαν από εκεί την ώρα εκείνη…

Το ευχάριστο είναι ότι σχεδόν όλες οι παρέες προνοούν και έχουν μαζί τους και μία μεγάλη σακούλα στην οποία μαζεύουν στο τέλος τα απορρίμματα που προκύπτουν, όπως  χάρτινα πιάτα και ποτήρια, ποτήρια για το κρασί, πλαστικά μαχαιροπήρουνα, κ.α. και είτε τα ρίχνουν στους κάδους που υπάρχουν σε διάφορα, σημεία είτε τα παίρνουν μαζί τους και τα πετάνε στους κάδους της γειτονιάς τους.

 Νίκος Γιώτης