Είπαν οι δύο συμπολίτες μας να κάτσουν να ξαποστάσουν σε ένα από τα παγκάκια τής πλατείας τού Ασβεστοχωρίου, στη φιλόξενη δροσιά που τους προσφέρει ο πλάτανος με τη σκιά του. Αμέριμνοι συζητούν χωρίς να πτοούνται από την αφόρητη ζέστη που κρατάει πολλούς συνομήλικούς τους «εγκλωβισμένους» στα σπίτια τους ή έστω στη δροσιά που προσφέρει απέναντί τους το κλιματιστικό του ΚΑΠΗ. Δείχνουν απορροφημένοι από τη συζήτησή τους και περνώντας τυχαία από κοντά τους, τους αποσπώ, μάλλον, την προσοχή και με καλούν στην… παρέα τους. Εγκάρδιο το κάλεσμά τους αλλά αρνούμαι ευγενικά, λόγω έλλειψης χρόνου.
Απομακρύνομαι διακριτικά και συνεχίζουν αμέσως την κουβέντα τους ίσως από εκεί που, άθελά μου, τους είχα διακόψει. Ενώ απομακρύνομαι στρέφω πάλι το βλέμμα μου προς την πλευρά τους. Μία όμορφη «εικόνα» από τα παλιά. Τότε που δεν υπήρχαν τα αυτοκίνητα ώστε να πηγαίνουν εύκολα οι συμπολίτες μας σε άλλες γειτονικές περιοχές να διασκεδάζουν, αλλά η διασκέδασή τους ήταν «εντός των τειχών». Στα καφενεία του χωριού ή στα παγκάκια, αν ο καιρός το επέτρεπε, κουβεντιάζοντας συνήθως «επί παντός»…
Η εικόνα αυτή ήταν τόσο «επιβλητική» που θέλησα να τη μοιραστώ μαζί σας. Με τους αναγνώστες του testasv.local.
Νίκος Γιώτης